Thursday, March 26, 2009

အေဖနဲ႔အေမ ။၅။


အေဖကေတာ႔ ရြာမွာ ကေလးေတြကိုစာၿပေပးရင္း စာေမးပြဲေအာင္စာရင္းအထြက္ကိုေစာင္႔ေနတဲ႔အခ်ိန္ကာလေတြေပါ႕...........ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ႔
အေဖ သူတို႔ေခတ္အရ ခရက္ဒစ္ ခုေခတ္လိုဆို ဘာသာစံုဂုဏ္ထူးထြက္ခဲ႔တယ္......အေဖ႔ရဲ႔ အိမ္မက္ေတြ တစ္ကယ္ၿဖစ္မၿဖစ္အေဖမသိေသးေပမယ္႔ အေဖ သိပ္ေပ်ာ္ခဲ႔တယ္......ဆရာၾကီးက အေဖ႔ကို ပတ္ကား ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းဆုခ်တယ္ အေဖ သိမ္းထားတာ ယေန႔ထိဆိုပါေတာ႔.........ရြာမွာေတာ႔ အေဖက စတားၿဖစ္ခဲ႔တယ္.........ဘာသာစံုဂုဏ္ထူးနဲ႔ ဆယ္တန္းကိုေအာင္တယ္ အသက္က ၁၆ ႏွစ္မၿပည္႔ေသးဘူး...........ဒါေပမယ္႔ အေဖတို႔မွာ ေရွ႔ဆက္ဖို႔ ေငြအင္အားမရွိခဲ႔ဘူး........ေမၾကီးနဲ႔ဘဘ က ရြာမွာေက်ာင္းဆရာေလးပဲလုပ္ဖို႔ တိုက္တြန္းေပမယ္႔ အေဖက မလုပ္ခ်င္ခဲ႔ဘူး..........အေဖနဲ႔အတူတူ တက္ခဲ႔တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လည္း ေအာင္ခဲ႔တယ္........

အေဖ တစ္ခါမွမိဘကို စိတ္မဆိုး စိတ္မေကာက္ ၿပန္မေအာ္ခဲ႔ေပမယ္႔ အဲဒီတစ္ေခါက္ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးမိတယ္.....ဒါေပမယ္႔ ေသခ်ာၿပန္စဥ္းစားေတာ႔လည္း ပိုက္ဆံမရွိဘူး......ဒါကိုအေဖသိတယ္......ေနာက္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို တိုင္ပင္ၾကည္႔ေတာ႔ စစ္ထဲ၀င္မယ္ဆိုတာနဲ႔ အေဖလည္း စစ္ထဲ၀င္ဖို႔ဆံုးၿဖတ္လိုက္တယ္.......အေဖစစ္ထဲ၀င္မယ္ဆိုေတာ႔ ေမၾကီးက သူ႔ကိုသတ္ၿပီးမွ သြားပါလို႔ ေၿပာခဲ႔တယ္........အေဖ မလိုက္ၿဖစ္ခဲ႔ဘူး......အေဖ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔ စစ္ထဲကို၀င္ခဲ႔ၿပီး တစ္ေယာက္ကတိုက္ပြဲက်လို႔ တစ္ေယာက္က ေတာ႔ အင္း(.....)..ၿဖစ္ေနၿပီ......

စစ္ထဲလည္းမ၀င္ရ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔လည္း ပိုက္ဆံမရွိ ရြာမွာေက်ာင္းဆရာေလးလုပ္ဖို႔လည္း စိတ္မ၀င္စားနဲ႔ အေဖ တစ္မွဳိင္မွဳိင္တစ္ေတြေတြၿဖစ္ေနခဲ႔တယ္........တစ္ရက္ ေမၾကီးက အေဖ႔ကို စကားတစ္ခြန္းေၿပာတယ္.......ရြာက တတ္ႏိုင္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္က ေဆးတက္ကသိုလ္တက္ခ်င္ရင္ ထားေပးမယ္ ေက်ာင္းၿပီးရင္ သူ႔သမီးကို ယူရမယ္လို႔ ကမ္းလွမ္းလာတယ္ဆိုတာပဲ.........အေဖ စိတ္အရမ္းတိုခဲ႔တယ္.........အေမတို႔ ကြွန္ေတာ္႔ကို ေငြ၀ယ္ကြ်န္ လုပ္ခိုင္းေနတာလားဆိုၿပီး အေဖ ေမးခဲ႔တယ္......ရြာကလူေတြနဲ႔ အေဖ သိပ္ကိုကြာၿခားေနခဲ႔ၿပီ.......အဂၤလိပ္စာ သိပ္ေကာင္းၿပီး ေစတနာရွိတဲ႔ဆရာၾကီးနဲ႔ အနီးကပ္ေနခဲ႔ရတဲ႔ အေဖက ရြာမွာကေလးေတြကိုစာၿပရင္း ေဒးကာနက္ဂ်ီ စာအုပ္ကို ေကာင္းေကာင္းဖတ္ႏိုင္ေနခဲ႔တဲ႔အခ်ိန္မွာ ရြာကလူေတြကေတာ႔ ၿမန္မာစာေတာင္ သိပ္မဖတ္တတ္တဲ႔လူေတြၿဖစ္ေနတာမ်ားခဲ႔တယ္.............

ေက်ာင္းသြားတက္ဖို႔ မိဘက ပိုက္ဆံလည္း ထုတ္မေပးႏိုင္တဲ႔အၿပင္ ေမၾကီးက အေဖ႔ကို သိပ္ခ်စ္ခဲ႔ၿပီး သူ႔အနားက မခြဲသြားဖို႔ပဲ တြင္တြင္ေၿပာေနခဲ႔တယ္......ရြာမွာေက်ာင္းဆရာလုပ္ရင္ လူရိုေသရွင္ရိုေသနဲ႔ ရြာက ဘုန္းၾကီးၿပီးရင္ ေက်ာင္းဆရာ အခရာပဲဆိုတာကို လည္း ေမၾကီး ပါးစပ္က မခ်ခဲ႔ဘူး........အေဖ စိတ္ဆင္းရဲၿပီး တစ္မိွဳင္မွဳိင္တစ္ေတြေတြၿဖစ္ေနတာကို မၾကည္႔ရက္တဲ႔ ဘဘက မန္းဒေလးက သူ႔ရဲ႔ ညီအစ္ကို ၀မ္းကြဲဆီကို အေဖ႔လက္ဆြဲၿပီးတက္လာခဲ႔တယ္.........ဘဘ စဥ္းစားတာက ရန္ကုန္ လိုေနရာမ်ဳိးထက္စာရင္ မန္းဒေလးမွာ ေဆြမ်ဳိးနီးစပ္ ရွိေတာ႔ ၾကည္႔ခိုင္းမယ္ဆိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ နဲ႔ စဥ္းစားခဲ႔တယ္......

မန္းဒေလးေရာက္ေတာ႔ အေဖ႔ ဦးေလး က အေဖ႔အေပၚမွာ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရႊနဲ႔ ဦးေလး အမ်ဳိးသမီးက လည္း သံေယာဇဥ္ရွိခဲ႔တယ္.......ဒါေပမယ္႔ အေဖ႔ဦးေလးတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း အခ်မ္းသာၾကီးမဟုတ္တဲ႔အတြက္ အေဖ႔ကို ေဆးတကသိုလ္ေတာ႔ မထားႏိုင္ခဲ႔ဘူး.......အဲဒီတုန္းက မန္းဒေလးမွာဖြင္႔တဲ႔ ၀ိတ္ဇာသိပံမဟုတ္တဲ႔ တစ္ၿခားတကသိုလ္တစ္ခုကိုပဲအေဖ႔ကို ထားေပးႏိုင္မယ္ လို႔ေၿပာခဲ႔တယ္......အေဖေက်နပ္ခဲ႔တယ္........ဘာမွ မတက္ရတာထက္စာရင္ေတာ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းတက္ကသိုလ္ တစ္ခုမွာ တက္ရတာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ရွိတယ္လို႔ အေဖ ေတြးခဲ႔တယ္.........

အေဖတို႔ ေက်ာင္းေတြစတက္ရမယ္႔အခ်ိန္မွာ အေဖက ၁၆ ႏွစ္သာသာ .........အေဖက ေရႊၿပည္ေအးေဆာင္မွာ ေနခဲ႔ရတယ္.........အေဖ႔ ေက်ာင္းလာတက္တဲ႔ အထုတ္အပိုးေတြကေတာ႔ ထန္းေခါက္ေတာင္း တစ္ခု (အဖံုးမပါ).....အဲဒီထဲမွာ ဆန္နည္းနည္း သတင္းစာနဲ႔ ထုတ္ထားတဲ႔ ထန္းညက္နည္းနည္း အၿပင္၀တ္ဖို႔ အက်ၤပုဆိုး ၂ စံု နဲ႔ အေဆာင္ေနရင္း၀တ္ဖို႔ တစ္စံု ဒါပဲ ပါခဲ႔တယ္.......အေဖကေတာ႔ မရွက္ပါဘူး.....အေဖ႔ အေတြးထဲမွာ ရွိတာ ပညာကိုရေအာင္ယူဖို႔ပဲ အေဖ ေတြးခဲ႔တယ္.......ၾကီးမားလွတဲ႔အေဆာင္ၾကီးမွာ ထန္းေခါက္ ေတာင္း လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကိုင္လို႔ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ေလွ်ာက္လာတဲ႔ အေဖ႔ကို ေက်ာင္းသားေတြက ကြက္ၾကည္႔ကြက္ၾကည္႔ ၾကည္႔ေနခဲ႔တယ္.......အေဖ႔ရင္ထဲမွာ သိမ္ငယ္မွဳ ရွက္ရႊံ႔မွဳမရွိေပမယ္႔ နည္းနည္းေတာ႔ ရွဳိးတိုးရွန္႔တန္႔ၿဖစ္မိတယ္.........

ေက်ာင္းသား ဘ၀ ပထမႏွစ္မွာေတာ႔ အေဖက လူမသိ သူမသိ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲ စာၾကိဳးစားတဲ႔ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေနခဲ႔ရတယ္........အနီးနား သူငယ္ခ်င္း အခန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ အေဖဟာ သိပ္ေအးၿပီး အၿမဲတေစ စာလုပ္ေနၿပီး ေနႏိုင္တဲ႔လူတစ္ေယာက္ဆိုတာ မွတ္ခ်က္ၿပဳခဲ႔တယ္.........ပထမႏွစ္ စာေမးပြဲေၿဖကာနီးမွာတင္ အေဖ က သူငယ္ခ်င္းေတြကို စာၿပန္ၿပေပးခဲ႔တယ္..........သူငယ္ခ်င္းေတြစကားနဲ႔ အေဖ လက္မလည္ေအာင္ စာၿပေပးေနခဲ႔ရတယ္.....ဒီလိုစာၿပေပးတာ ကုသိုလ္လည္းရ ကိုယ္လည္းစာရ သူမ်ားလည္းစာရ ဆိုတဲ႔ ခံယူခ်က္ အေဖရွိခဲ႔တယ္........

ပထမႏွစ္ၿပီးလို႔ ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္မွာေတာ႔ အေဖ ထန္းေခါက္ဖာ ပိုက္လို႔ အိမ္ကိုၿပန္ခဲ႔တယ္.........ရြာမေရာက္ခင္ ၿမိဳ႔ကို ၀င္ၿပီး ဆရာၾကီးကို ကန္ေတာ႔လို႔ အေဖ႔အေတြ႔အၾကံဳေတြ ဆရာၾကီးက အားရ၀မ္းသာ ေမးၿပီး ဆရာၾကီးအိပ္ခိုင္းတာနဲ႔ ဆရာၾကီးအိမ္မွာ တစ္ညအိပ္ ဆရာၾကီးနဲ႔ စကားေၿပာ ၿပီး ေနာက္ေန႔မနက္မွာ အေဖ ရြာကို ၿပန္ခဲ႔တယ္...........ေမၾကီးကေတာ႔ တစ္ႏွစ္ၾကာ ခြဲေနရတဲ႔ အေဖ႔ကို မခြဲႏိုင္မခြာရက္ၿဖစ္ခဲ႔တယ္.........သားသမီး ၁၁ ေယာက္ရွိေပမယ္႔ ေသသည္အထိ ေမၾကီးက အေဖ႔ကို သူ႔သားေထြးေလးလို ဆက္ဆံခဲ႔တယ္........အေဖကေတာ႔တစ္ေလွ်ာက္လံုး မေရာက္ခဲ႔ဘူးတဲ႔ မန္းဒေလးလိုၿမိဳ႔ၾကီးမွာ ေနခဲ႔ရတဲ႔အတြက္ ေဒသ ဗဟုသုတ အၿမင္နဲ႔ ေက်ာင္းသားဘ၀ အေတြ႔အၾကံဳေတြ ေတြ အမ်ားၾကီးရခဲ႔ၿပီး ရြာက ကေလးေတြကို သူ႔လိုၿဖစ္ေစခ်င္ခဲ႔တယ္.........ရြာမွာ အလုပ္မရွိ ထန္းေတာထဲထိုင္ ကြမ္းယာဆိုင္ထိုင္ အလုပ္ကို အေဖ သိပ္မုန္းခဲ႔တယ္........ေက်ာင္းပိတ္ေနခ်ိန္မွာ ရြာကကေလးေတြကို စာၿပေပးရင္းနဲ႔ပဲ အေဖ အခ်ိန္ေတြကုန္ခဲ႔တယ္..........

ဒီၾကားထဲ အေဖ႔ဒီလို ခ်ဳိ႔ခ်ဳိ႔တဲ႔တဲ႔တက္ေနတာကို သနားတဲ႔အေၾကာင္း ပိုက္ဆံေထာက္ပံ႔မယ္႔အေၾကာင္း ေနာင္ တစ္ခ်ိန္ သူ႔သမီးကို ယူဖို႔စဥ္းစားဖို႔အေၾကာင္း ရြာက ေၾကးရတတ္ ယခင္ အေဖ႔ကို ေဆးတက္ကသိုလ္ထားေပးမယ္ဆိုသူက ေမၾကီးကတစ္ဆင္႔ထပ္ေၿပာလာခဲ႔တယ္.......အေမ ေနာက္တစ္ခါ အဲဒါထပ္ေၿပာရင္ သား ရြာကို ဘယ္ေတာ႔မွ ၿပန္မလာေတာ႔ဘူးဆိုတဲ႔စကားေနာက္မွာ ဘဘက နင္ထပ္ေၿပာရင္ လူေလးနဲ႔မေတြ႔ခင္ ငါနဲ႔အရင္ေတြ႔မယ္ဆိုတဲ႔စကားေၾကာင္႔ အေဖဟာ ေငြ၀ယ္ကြ်န္ ဘ၀က လြတ္ေၿမာက္ခဲ႔တယ္........

ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြကုန္လို႔ ဒုတိယႏွစ္တက္ရေတာ႔မယ္ အခ်ိန္မွာ မိဘေတြနဲ႔ ဆရာၾကီးကို ကန္ေတာ႔ၿပီး အေဖ မန္းဒေလးကို လာခဲ႔တယ္...........ဒိတစ္ေခါက္ေတာ႔ အေဖ႔အေၾကာင္းကို သူငယ္ခ်င္းအားလံုး ခေရေစ႔တြင္းက် သိသြားတဲ႔အခ်ိန္ေပါ႕.......ေက်ာင္းေရွ႔ကို ကားဆိုက္တဲ႔အခ်ိန္ အေဖ႔ကိုၿမင္တဲ႔ အေဖ႔ကို ခင္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကားနားကိုေရာက္လာခဲ႔တယ္.....ေဟ႔ေကာင္ မင္းအထုပ္ေတြခ် ခ် ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္မွာ အေဖ႔ရင္ထဲမွာ ပိုက္လာတဲ႔ ထန္းေခါက္ေတာင္းကို အရင္ေပးလိုက္တယ္......က်န္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ အထုပ္သယ္ဖို႔ ပုဆိုးၿပင္၀တ္တဲ႔သူ၀တ္ေနခ်ိန္မွာ အေဖ ကားေပၚက ဆင္းခဲ႔တယ္........ေဟ႔ေကာင္ မင္းအထုပ္ေတြ ခ်အုန္းေလလို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေၿပာလိုက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ အေဖက ငါ႔အထုပ္ အဲဒါ အကုန္ပဲေလလို႔ ၿပန္ေၿပာလိုက္တဲ႔စကားေၾကာင္႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အံံ႔အားသင္႔ၿပီး ညိမ္သက္သြားခဲ႔တယ္.......

အေဖ႔ အထုပ္က ပထမႏွစ္ကလိုပါဘဲ.......ဒုတိယႏွစ္မွာပိုလာတာကေတာ႔ အေဖ႔ဦးေလး ေပးလိုက္တဲ႔ သြားတိုက္တံ သြားတိုက္ေဆးနဲ႔ ဆရာၾကီးေပးလိုက္တဲ႔ စတစ္ေကာ္လံ ရခိုင္ပုဆိုး နဲ႔တိုက္ပံုတစ္ထည္ က်န္တာကေတာ႔ ပထမႏွစ္က အ၀တ္အစားေတြပဲ အေဖ ၿပန္ပါလာခဲ႔တယ္......ပထမႏွစ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး အေဖ ဆားနဲ႔ မီးေသြးခဲကို အသံုးၿပဳၿပီး သြားတိုက္ခဲ႔ရတယ္......ဒါကို သိတဲ႔ အေဖ႔ဦးေလးက ေက်ာင္းလခအၿပင္ သြားတိုက္တံနဲ႔သြားတိုက္ေဆးေလး တစ္ဗူးပါ ၀ယ္ေပးေတာ႔ အေဖ ေပ်ာ္မိတယ္..........သူ႔ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ဆားကိုသာတြင္တြင္သံုးခဲ႔ရတဲ႔အေဖ တက္ကသိုလ္ဒုတိယႏွစ္အေရာက္မွာ သြားတိုက္ေဆးနဲ႔သြားတိုက္တံကို သံုးခဲ႔ရတယ္.............

ေမၾကီးထုတ္ေပးလိုက္တဲ႔ ထန္းညက္ထုတ္ကလည္း အေဖ႔အတြက္ေတာ႔ အေကာင္းစား မုန္႔ပါဘဲ......အေဆာင္က ေကြ်းတဲ႔ ဟင္းနဲ႔ထမင္းကို ေကာင္းေကာင္းမေကာင္းေကာင္း တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး မပ်က္မကြက္ အေဖ စားခဲ႔တယ္.........တစ္ရက္ကို ထန္းညက္တစ္လံုးအေဖစားခဲ႔တယ္........ေန႔လည္ ထမင္းစားၿပီး တစ္ခ်မ္း ညေန ထမင္းစားၿပီးက်န္တဲ႔ထန္းညက္ တစ္ၿခမ္းစားတာက အေဖ႔အတြက္ ေတာ႔ တစ္ၿခားေက်ာင္းသားေတြ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ စားေသာက္ဆိုင္ ထိုင္ စားေနသလိုပါဘဲ........

အေဖ တက္ကသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဆိုတာ စုစုေပါင္း ၅ ခါပဲထိုင္ခဲ႔ဘူးတယ္........ပိုက္ဆံရွိ သူငယ္ခ်င္းေတြက အၾကိမ္ၾကိမ္ေခၚေပမယ္႔ အေဖ ဘယ္ေတာ႔မွ မလိုက္ခဲ႔ဘူး.......ေနာက္ပိုင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ ေၿပာလာတဲ႔အခ်ိန္မွာ အေဖ သူ႔သေဘာထားကို ဖြင္႔ေၿပာခဲ႔တယ္......အေဖ႔သေဘာထားကေတာ႔သူ႔မွာ ပိုက္ဆံမရွိဘူး သူငယ္ခ်င္း ဘယ္ေလာက္ခင္ခင္ ၁ ခါက ၂ ခါ ၂ ခါက ၃ ခါ မေကာင္းဘူးလို႔ ယူဆတယ္..........၂ ခါ ၃ ခါေလာက္မွာ ကိုယ္က တစ္လွည္႔ၿပန္ၿပဳစုရမယ္......အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါ ၿပန္မၿပဳစု ႏိုင္ဘူးကြာလို႔ အေဖ ေၿပာၿပခဲ႔တယ္.....တစ္ဆက္ထဲ မင္းတို႔ ကိုၿပန္ၿပဳစု စရာမလိုမွန္းငါသိတယ္ မင္းတို႔မေမွ်ာ္လင္႔မွန္းလည္း ငါသိတယ္ ဒါေပမယ္႔ ငါ မေနတတ္လို႔ပါ လို႔အေဖေၿပာခဲ႔တယ္........ဒါေပမယ္႔ အေဖ႔ရဲ႔ရိုးသားမွဳ ေအးေဆးမွဳ စာေတာ္မွဳေတြကို ေလးစားတဲ႔ ခင္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခု ေပးလိုက္တယ္......အဲဒါကေတာ႔ အေဖ စာ သံုးခါ ၿပၿပီးတိုင္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တစ္ခါ လိုက္ထိုင္ရမယ္ဆိုတာပဲ..........အေဖ ေခါင္းၿငိမ္႔ခဲ႔ေပမယ္႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ႔ ေရွာင္မယ္လို႔ ဆံုးၿဖတ္ခဲ႔တယ္.........

No comments: